23:46 Беларусь | |
| Мой родны кут, мая Радзіма Беларусь, Табе адной сярод усіх я прыкланяюсь. Тваёю прыгажосцю ганарусь, Душой і сэрцам да цябе я дакранаюсь. Твае вялікія прыгожыя палеткі, Якія пахнуть скошанай травой, Духмяны водар беларускай кветкі - Усё гэта моцна цяне за сабой. Зімою ўсё заснежана, усё бела, Стаяць у снезе дрэвы і кусты. Маланка ў гэтым краі не грымела, Вясёлкі толькі бачны тут масты. А той вялікі лес, што цягнецца далёка, Нясе успаміны ў душу маю: Як у дзяцінстве пазіраю на аблокі І, захапляючыся, успамінаю я радзімачку сваю. У памяці маёй бацькі ўсплываюць, Якія мне далі каханне да цябе. Таго, хто здраднік, - Богі пакараюць, Таго, хто ў добры лёс Радзімы верыць, - да сябе. Краіна патрыётаў адчувае І адчувае добра здраднікаў сваіх. Каб ўсе уехалі, Радзіме хто не спачувае, Застаўся б на зямлі адзін з траіх. А хіба ж так вучылі продкі нас кахаці? А хіба ж так жыццё жадалі мы пражыць? Няўжо жаданні былі толькі аб вялікай хаце? Няўжо сярод багаццяў прагнулі мы быць? Краіна - вось для нас што хата і багацце, Яна для нас ўсё лепшае нясе. І толькі ў ей мы зможам жыць у шчасці, Калі ў падтрымцы будзем жыць усе! | |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |
